یوسف رحیمی اظهار کرد: تعرفه ترجیحی با هدف نگهداشت پرستار در مناطق محروم ایجاد شده است. در این طرح تعرفه پرستاران با توجه به میزان محرومیت منطقه‌ای که در آن حضور دارند افزایش می‌یابد.

وی ادامه داد: مناطق محروم تعرفه خاص خودشان را دارند و همه به یک شکل نیستند. تعرفه‌های پزشکی براساس محرومیت شهرها و میزان برخورداری آن ها با یکدیگر متفاوت است.

معاون توسعه و مدیریت منابع انسانی سازمان نظام پرستاری کشور افزود: بخشی از نیروهای مناطق محروم را نیروهای بومی تشکیل می‌دهند، اما بیشتر ارائه دهندگان خدمت سلامت در این مناطق بومی نیستند و به صورت اجباری، برای گذراندن طرح یا به صورت اختیاری در آن مناطق حضور دارند. بنابراین وزارت بهداشت برای نگهداشت پرستاران درمناطق محروم باید جذابیت‌های لازم را ایجاد کند که طرح تعرفه ترجیحی مناطق محروم، یکی از همین جذابیت‌ها است.

رحیمی با بیان اینکه بیمارستان‌های مناطق محروم ضریب اشغال کمی دارند افزود: منظور از ضریب اشغال تعداد بیمارانی است که در یک ماه بستری می‌شوند؛ باتوجه به این موضوع اگر به پرستاران این مناطق تعرفه ترجیحی هم اضافه شود باز هم نمی‌تواند پاسخگوی نیاز آن ها باشد.

وی تصریح کرد: در مناطق کم برخوردار تجهیزات پزشکی به اندازه لازم وجود ندارد بنابراین مردم به شهرهای بزرگ‌تر می روند تا خدمات درمانی دریافت می‌کنند در نتیجه تعداد بیماران بیمارستان‌های مناطق محروم کم و سپس تعرفه نیز کاهش می‌یابد اکنون اگر تصور کنیم که تعرفه‌های ترجیحی در همه جا ۱۰۰ درصد افزایش داشته باشد بازهم پاسخگوی هزینه‌زندگی پرستاران نیست. ضریب اشغال در بیمارستان‌های تهران بیشتر از ۷۰ یا ۸۰ درصد است درحالی که همین آمار در مناطق محروم به ۳۰ یا ۴۰ درصد می‌رسد.

معاون توسعه و مدیریت منابع انسانی سازمان نظام پرستاری کشور گفت: طرح تعرفه ترجیحی مناطق محروم یک طرح خوب و روبه جلو است؛ اما به عقیده بنده تاثیر مثبتی در راستای حفظ و نگهداشت پرستار در مناطق محروم نخواهد داشت. البته که الان برای قضاوت قطعی بسیار زود است و باید صبر کرد تا نتیجه خروجی سامانه‌های پرداخت مشخص شود.

رحیمی با اشاره به اسکان پرستاران در مناطق محروم یادآور شد: طبق قانون باید اسکان نیروی طرحی با محل کار باشد؛ اما غالباً این قانون اجرا نشده و پرستار مجبور است خانه‌ای اجاره کرده و هزینه اسکان را پرداخت کند. یکی از اقداماتی که می‌تواند ماندگاری پرستار را در مناطق محروم بیشتر کند اسکان است.

وی در پایان به معضل اسکان در شهر تهران اشاره کرد و گفت: حتی در مناطق برخوردار مانند تهران، معضل اسکان وجود دارد. اکنون تعداد پرستاران تهران هم پاسخگوی نیاز این کلانشهر نیست. اگر بخواهیم از شهرهای دیگر پرستار جذب کنیم، حتماً باید به فکر اسکان آن ها باشیم. یکی از دلایل کمبود پرستار همین موضوع اسکان است، زیرا تامین مسکن در شهرهای بزرگ بسیار سخت است، زیرا باید نسبت به شهرهای کوچک‌تر اجاره خانه بیشتری را پرداخت کنند.